توگویی مگر مرغ از ملک‌الشعرا بهار مثنوی 642

1 یاد باد آن عهد کم بندی به پای اندر نبود جز می اندر دست و غیر از عشقم اندر سر نبود

2 خوبتر از من جوانی خوش کلام و خوش‌خرام در میان شاعران شرق‌، سرتاسر نبود

1 ز دانایی بنالد مرد دانا که دانا را خرد بندی است برپا

2 ز سیری کرده قی در هند، راجه گرسنه خفته «‌روسو» در اروپا

1 ای محمدخان به دژبانی فتادی‌، نوش جانت ابروی تازه را از دست دادی نوش جانت

2 در حضور پهلوی اردنگ خوردی‌، مزد شستت هی کتک خوردی و هی بالا نهادی‌، نوش جانت