1 امروز بعد عمری دلدار یاد ما کرد شرم تغافل آخر حق وفا ادا کرد

2 خاک رهیم ما را آسان نمی‌توان دید مژگان خمید تا چشم آهنگ پیش پا کرد

3 گرد بساط تسلیم در عجز نازها داشت پرواز خود سریها زان دامنم جدا کرد

4 یا رب که خشک گردد مانند شانه دستش مشاطه‌ای‌که دل را از طرهء تو واکرد

5 فطرت ز خلق می خواست آثار قابلیت جز دردسر نبودیم ما را به ما رها کرد

6 غرق نم جبینم از خجلت تعین کار هزار توفان این یک عرق حیا کرد

7 گفتیم شخص هستی نازی به شوخی آرد تمثال جلوه‌گر شد آیینه خنده‌ها کرد

8 دانش جنون شد اما نگشود رمز تحقیق بند قبال نازی پیراهنم قباکرد

9 در عقدهٔ تعلق فرسوده بود فطرت ازخودگسستن آخر این رشته را رساکرد

10 ای وهم غیر ما را معذور دار و بگذر دل‌خانه‌ای‌ست‌کانجا نتوان به زور جاکرد

11 رستن ز قلزم وهم از سرگذشتنی داشت یاس این‌کدو به خود بست‌ تا زندگی شناکرد

12 دست ترحم‌کیست مژگان بیدل ما بر هرکه چشم واشد پیش از نگه دعا کرد