به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3037

1 به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی به جای عمر عزیزی چو عمر ما نشتابی

2 چو شب روان هوس را تو چشمی و تو چراغی مسافران فلک را تو آتشی و تو آبی

3 در این منازل گردون در این طواف همایون گر از قضا مه ما را به اتفاق بیابی

4 اگر چه روح جهانست و روح سوی ندارد ثواب کن سوی او رو اگر چه غرق ثوابی

5 بگو به تست پیامی اگر چه حاضر جانی جواب ده به حق آنک بس لطیف جوابی

6 هزار مهره ربودی هنوز اول بازیست هزار پرده دریدی هنوز زیر نقابی

7 چه ناله‌هاست نهان و چه زخم‌هاست دلم را زهی رباب دل من به دست چون تو ربابی

8 دلم تو را چو ربابی تنم تو را چو خرابی رباب می‌زن و می‌گرد مست گرد خرابی

9 همه ز جام تو مستند هر یکی ز شرابی ز جام خویش نپرسی که مست از چه شرابی

10 کجاست ساحل دریا دلا که هر دم غرقی کجاست آتش غیبی که لحظه لحظه کبابی