تا جهان بود از سر آدم از رودکی سمرقندی مثنوی 13

1 تا جهان بود از سر آدم فراز کس نبود از راز دانش بی‌نیاز

2 مردمانِ بخرد اندر هر زمان راهِ دانش را به هر گونه زبان

3 گِرد کردند و گرامی داشتند تا به سنگ اندر همی بنگاشتند

4 دانش اندر دل چراغ روشنست وز همه بد بر تن تو جوشنست