1 تا باد پرده از رخ آن سیمبر فکند رسم صبوری از دل عشاق بر فکند

2 دور از رخ تو سوخت جگر این چه آتشست کز چشم بر گرفت هوا در جگر فکند

3 بودم اسیر خال تو خط نیز بر دمید حسن رخت مرا ببلای دگر فکند

4 هر نور کآن نگشت بنظاره تو صرف آن را چو اشک مردم چشم از نظر فکند

5 مردم مگو سیاهی داغیست کز دلم بر داشت موج خون و درین چشم تر فکند

6 صیت و صدای سیل سرشکم که شد بلند آوازه جمال تو در بحر و بر فکند

7 خاک درت نکرد فضولی مقام خود او را بدین گناه فلک در بدر فکند