تا نهان گشت آفتاب از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 10

1 هر کو به راه عاشقی اندر فنا شود تا رنج وقت او همه اندر بلا شود

2 آری بدین مقام نیارد کسی رسید تا همتش بریده ز هر دو سرا شود

1 زلف پر تابت مرا در تاب کرد چشم پر خوابت مرا بی خواب کرد

2 با تن من کرد نور عارضت آنکه با تار قصب مهتاب کرد

1 چند رنجانی نگارا این دل مشتاق را یا سلامت خود مسلم نیست مر عشاق را

2 هر کرا با عشق خوبان اتفاق آمد پدید مشتری گردد همیشه محنت مخراق را