به صدق هرکه سوی کعبه از نظیری نیشابوری غزل 263

1 به صدق هرکه سوی کعبه ناقه راهی کرد نشان پاش به هر گام قبله گاهی کرد

2 کبود روی از آن شد بنفشه در گلشن که با کلاله جعد تو کج کلاهی کرد

3 ز چین زلف نسیمی نزد به موج عذار سفینه مردم چشم مرا تباهی کرد

4 نشان کوکبم اخترشناس بد می یافت مشاطه خال تو را کند و پر سیاهی کرد

5 کسی چو خال ز حسن تو کامیاب نشد مقیم کنج لبت گشت و پادشاهی کرد

6 دلم ملاطفه یی از لب تو داشت امید هزار قاصد موزون به نکته راهی کرد

7 من از ملامت مردم به عشق آزادم ز سوی من رخ تو خوب عذرخواهی کرد

8 سجل به پاکی حسن تو صبح صادق داد که آفتاب و مهش ثبت بر گواهی کرد

9 دل از تو آب خورد کاروان مصری را که عارض و ذقنت یوسفی و چاهی کرد

10 تبارک الله از آیینه شمایل تو که در مطالعه صورت الهی کرد

11 عبادت سحری را مکن «نظیری » کم که هرچه کرد دعاهای صبحگاهی کرد