تا گرد رخت سنبل تر از رشیدالدین وطواط رباعی 19

1 تا گرد رخت سنبل تر کاشته اند آن چاه رخت دل از مهر تو برداشته اند

2 آن چاه ذقن ، که دل درو می افتاد تا لب ببنفشهٔ تر انباشته اند