به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2880

1 به حق و حرمت آنک همگان را جانی قدحی پر کن از آنک صفتش می‌دانی

2 همه را زیر و زبر کن نه زبر مان و نه زیر تا بدانند که امروز در این میدانی

3 آتش باده بزن در بنه شرم و حیا دل مستان بگرفت از طرب پنهانی

4 وقت آن شد که دل رفته به ما بازآری عقل‌ها را چو کبوتربچگان پرانی

5 نکته می‌گویی در حلقه مستان خراب خوش بود گنج که درتابد در ویرانی

6 می جوشیده بر این سوختگان گردان کن پیش خامان بنه آن قلیه و آن بورانی

7 چه شدم من تو بگو هم که چه دانم شده‌ای کی بگوید لب تو حرف بدین آسانی