1 به چوگان قضا بادا شکسته دست چوگانم که برهم زد هلال ابروی خورشید تابانم

2 مرا سودای چوگان بازی اندر سر کجا بودی؟ اگر قلاب مهرش چنگ واکردی ز دامانم

3 به وجه خونبها بر کف گرفته نقد جان و دل به امید قبولش از دو دیده گوهر افشانم

4 غرامت چون توانم داد زخم ابروی او را که دخل هر دو عالم را به موئی زان چو نستانم

5 چکد بر برگ نسرینش دمادم لاله زان هر دم چو غنچه دل پر از خون، همچک گل پاره گریبانم

6 شفق شد خالد از خون مشرق پیشانی دلبر قیامت خاست، تا کی زنده‌ای؟ زین نکته حیرانم