1 به کام اندرش نیش ها چون گراز تو گفتی که اهریمن آمد فراز

2 بپرسید مختار کاین زن زکیست؟ بدین درگه آوردنش بهر چیست؟

3 بدوگفت عبداله این نیست زن بگویم کنون نام او با تو من

4 مراین قیس بن حفص شیبانی است که درخورد نفرین یزدانی است

5 بدین چادر و موزه می خواست جان، رها سازد از خشم میر جهان

6 بیاوردمش تا سزایش دهی به بدتر عقوبت جزایش دهی

7 که این نیز بوده است درکربلا ستمگر بر شاه اهل ولا

8 بفرمود تا برخرش باژگون نشاند دم خر به دست اندرون

9 چنانش برد سوی بازارها سگالد همی با وی آزارها

10 پس آنگه به دوزخ روان سازدش درآتش مکان جاودان سازدش

11 و را پور کامل به زخم درشت به بازار برد و بگرداند و کشت

12 همان کرد کو را بفرمود میر بپرداخت روی جهان زان شریر

13 بیامد یکی مرد از آن پس ز در به مختار گفت: ای کلید ظفر

14 بدان ره که زی بصره گردد کشان مرا بوستانی است مینو نشان