به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 944

1 به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید حدیث عشق شکرریز جان فزا گوید

2 اگر ز رنگ رخ یار ما خبر دارد ز لاله زار و ز نسرین و گل چرا گوید

3 ز راه غیرت گوید که تا بپوشاند رها کند سر چشمه حدیث پا گوید

4 که پاره پاره به تدریج ذره که گردد فنا شود که اگر تند و بر ولا گوید

5 کهی که ذره بود پیش او دو صد که قاف دوان دوان شود آن دم که او بیا گوید

6 چو گوش کوه شنید آن بیای فرخ او به سر بیاید و لبیک را دو تا گوید

7 به حق گلشن اقبال کاندر او مستی چو گل خموش که تا بلبلت ثنا گوید