به اوج‌کبریاکزپهلوی عجز از بیدل دهلوی غزل 10

1 به اوج‌کبریاکزپهلوی عجز است راه آنجا سر مویی‌گراینجا خم‌شوی بشکن‌کلاه آنجا

2 ادبگاه محبت ناز شوخی برنمی‌دارد چو شبنم سر به مهر اشک می‌بالد نگاه آنجا

3 به یاد محفل نازش سحرخیزست اجزایم تبسم تاکجاها چیده باشد دستگاه آنجا

4 مقیم دشت الفت باش و خواب ناز سامان‌کن به هم می‌آورد چشم تو مژگان‌گیاه آنجا

5 خیال جلوه‌زار نیستی هم عالمی دارد ز نقش پا سری بایدکشیدن‌گاه‌گاه آنجا

6 خوشا بزم وفاکز خجلت اظهار نومیدی شرر در سنگ دارد پرفشانیهای آه آنجا

7 به‌سعی غیرمشکل بود زآشوب دویی رستن سری در جیب خود دزدیدم و بردم پناه آنجا

8 دل ازکم ظرفی طاقت نبست احرام آزادی به‌سنگ آید مگراین جام وگردد عذرخواه آنجا

9 به‌کنعان هوس گردی ندارد یوسف مطلب مگر در خود فرورفتن‌کند ایجاد چاه آنجا

10 ز بس فیض سحر می‌جوشد ازگرد سواد دل همه‌گر شب شوی روزت‌نمی‌گردد سیاه‌آنجا

11 ز طرز مشرب عشاق سیر بینوایی‌کن شکست رنگ‌کس‌ آبی ندارد زیرکاه آنجا

12 زمینگیرم به افسون دل بی‌مدعا بیدل در آن وادی‌که منزل نیز می‌افتد به راه آنجا