به خدایی که آفرین از کسایی مروزی دیوان اشعار 50

1 زاغ بیابان گزید خود به بیابان سزید باد به گل بر بَزید گل به گل اندر غژید

2 یاسمن لعل پوش سوسن گوهر فروش بر زنخ پیلگوش نقطه زد و بشکلید

1 نورد بودم ، تا ورد من مُورَّد بود برای ورد مرا ترک من همی پرورد

2 کنون گران شدم و سرد و نانورد شدم از آن سبب که به خیری همی بپوشم ورد

1 ای ز عکس رخ تو ، آینه ماه شاه حُسنی و ، عاشقانْت سپاه

2 هر کجا بنگری ، دمد نرگس هر کجا بگذری ، برآید ماه