تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا
2 نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا
3 شربتی تلختر از زهر فراقت باید تا کند لذت وصل تو فراموش مرا
4 هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا
5 بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا
6 سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا
ادامه توضیحات شاعر