1 به پاسخ بدو گفت پیر گزین که آرام در زیر تیغت زمین

2 به گیتی فراتر زعدل کیان ندانم به عالم چه بندد میان

3 فراخی به کیهان بود داد کی که تنگی نسازد به گیتیش پی

4 شهی را که نه داد باشد نه دین به گیتی نباشد ورا آفرین

5 دگرداد و دینش برآید زکاخ شود ایمن آنگه جهان فراخ

6 شهی کو ز داد و دهش شد تهی از آن شه بسی بهتر آمد رهی