به پیری از هوس زندگی خمار از بیدل دهلوی غزل 1799

1 به پیری از هوس زندگی خمار مکش سپیدکشت سرت دیگر انتظار مکش

2 تعلق من وما ننگ جوهر عشق است چو اشک گوهر غلتان دل به تار مکش

3 چوشمع خط امان غیر نقش پای تو نیست ز جوش رنگ به اطراف خود حصار مکش

4 ز دیده می‌چکد آخر جهان چو قطرهٔ اشک تو این گهر به ترازوی اعتبار مکش

5 جهان بی‌سر و پا بر تپش غلو دارد اگرتو سبحه نه‌ای سر به این قطار مکش

6 به دشت و در همه سوکاروان دردسر است هزار ناقه ستم می‌کشد تو بار مکش

7 مباد باز فتد حرص درتلاش جنون زپای هرکه در این ره نشست خار مکش

8 به رنج‌کلفت تمکین غنا نمی‌ارزد چو موج‌گوهر از آسودگی فشار مکش

9 ز وضع عافیتت بوی ناز می‌آید به بحر غرق شو و منت‌کنار مکش

10 به حرف و صوت تهی‌گشتن از خود آسان نیست چو سنگ محمل اوهام بر شرار مکش

11 چو تخم راحت بی‌ربشگی غنیمت‌گیر سر فتاده ز نشو و نما به دار مکش

12 اگر ز دردسر هستی آگهی بیدل نفس چو خامهٔ تصویر زینهار مکش