1 پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم دیوانه چون نگردم زنجیر چون نگیرم

2 چون باده تو خوردم من محو چون نگردم تو چون میی من آبم تو شهد و من چو شیرم

3 بگشا دهان خود را آن قند بی‌عدد را عذر ار نمی‌پذیری من عشوه می پذیرم

4 دانی که از چه خندم از همت بلندم زیرا به شهر عشقت بر عاشقان امیرم

5 با عشق لایزالی از یک شکم بزادم نوعشق می نمایم والله که سخت پیرم

6 آن چشم اگر گشایی جز خویش را نشایی ور این نظر گشایی دانی که بی‌نظیرم

7 اندر تنور سردان آتش زنم چو مردان و اندر تنور گرمان من پخته‌تر خمیرم

8 در لطف همچو شیرم اندر گلو نگیرم تا در غلط نیفتی گر شور چون پنیرم

9 در عشق شمس تبریز سلطان تاجدارم چون او به تخت آید من پیش او وزیرم