1 تا شوی در روزگار از صابران رو مکن از دیدن سختی گران

2 روی خود گر ترش سازی از بلا خویش را از صابران مشمار هلا

3 در بلا وقتی که صابر نیستی نزد اهل صدق شاکر نیستی

4 بی شکایت صبر تو باشد جمیل با کسی کم کن شکایت ای خلیل

5 گر نباشد فخر از درویشیت کی باهل فقر باشد خویشیت

6 گر همه جنبش بفرمان باشدت حرمت از خدمت فراوان باشدت

7 بنده از خدمت بعقبی می‌رسد لیکن از حرمت بمولی می‌رسد

8 حرمتت در خدمت آرام دلست هر که خدمت کرد مرد مقبلست

9 گر نگردی ای پسر گرد خلاف آنگهی زیبد ترا در صبر لاف

10 گر همی داری فرح را انتظار در بلا نبود بصیرت هیچ کار