تا دیده بر آن عارض گلگون افتاد از عمعق بخاری رباعی 3

1 غم تو خجسته بادا، که غمیست جاودانی ندهم چنین غمی را بهزار شادمانی

2 منم آنکه خدمت تو کنم و نمی توانم تویی آنکه چاره من نکنی و می توانی

1 نوری ز جمال خود بروزن فگنم برقی ز وصال خود بخرمن فگنم

2 من خار ره تو و خس باغ توام در هم فگنم، زود بگلخن فگنم

1 گر نیستی درون دلم آتش فراق کم هر زمان بسوزد از و استخوان و پوست

2 چندان بگریمی، که مرا آب چشم من برداردی روان و ببردی بکوی دوست