تا در رخت دید سیمای آتش از فیض کاشانی غزل 481

1 تا در رخت دید سیمای آتش شد این دل من مأوای آتش

2 از عشق نامی من می‌شنیدم کی دیده بودم در پای آتش

3 از رشک رویت وز رشک خویت سوزد سراپا اجزای آتش

4 زلف سیاهت بر روی ماهت مانند دودیست بالای آتش

5 تا در دل من جا کرد عشقت جا کرد در سر سودای آتش

6 بر سینه‌ام گوش بگذار و آنگه تا نشنیده باشد غوغای آتش

7 در آتشت فیض در فیضت آتش هم آتشش جا هم جای آتش