تا به نظّاره بت، چشم برهمن از قدسی مشهدی غزل 104

1 تا به نظّاره بت، چشم برهمن بازست به تماشای جمالت مژه من بازست

2 پیش مرغان گرفتار، خموشی کفرست لب نبندم ز فغان تا ره شیون بازست

3 به تمنای غباری ز درت چون سایل مردم چشم مرا، از مژه، دامن بازست

4 عکس رویش چو در آیینه فتد شاد شوم کز دل آینه راهی به دل من باز است

5 گل مچینید که غیرت‌کش مرغ چمنم نگشاید دل من تا در گلشن بازست

6 مژده آمدنت آمده و چشم مرا عمرها شد که در خانه چو روزن بازست