1 به صنعا درم طفلی اندر گذشت چه گویم کز آنم چه بر سر گذشت

2 قضا نقش یوسف جمالی نکرد که ماهی گورش چو یونس نخورد

3 در این باغ سروی نیامد بلند که باد اجل بیخش از بن نکند

4 نهالی به سی سال گردد درخت ز بیخش بر آرد یکی باد سخت

5 عجب نیست بر خاک اگر گل شکفت که چندین گل‌اندام در خاک خفت

6 به دل گفتم ای ننگ مردان بمیر که کودک رود پاک و آلوده پیر

7 ز سودا و آشفتگی بر قدش برانداختم سنگی از مرقدش

8 ز هولم در آن جای تاریک و تنگ بشورید حال و بگردید رنگ

9 چو باز آمدم زآن تغیر به هوش ز فرزند دلبندم آمد به گوش:

10 گرت وحشت آمد ز تاریک جای به هش باش و با روشنایی در آی

11 شب گور خواهی منور چو روز از اینجا چراغ عمل برفروز

12 تن کارکن می‌بلرزد ز تب مبادا که نخلش نیارد رطب

13 گروهی فراوان طمع ظن برند که گندم نیفشانده خرمن برند

14 بر آن خورد سعدی که بیخی نشاند کسی برد خرمن که تخمی فشاند