به حسرت از قفس سینه مرغ جان از حیدر شیرازی غزل 49

1 به حسرت از قفس سینه مرغ جان برود چو از برابرم آن یار دلستان برود

2 به یکدم از سپر نه سپهر درگذرد دمی که ناوک آه من از کمان برود

3 بیا بیا و دمی در کنار من بنشین که اگر دمی بنشینی غم از میان برود

4 شود چو زلف سیاه تو دیده ها تاریک چو نور روی تو از چشم عاشقان برود

5 به باغ اگر گل رخسار خویش عرضه دهی ز رشک، رنگ ز رخسار ارغوان برود

6 هر آن کسی که بهشت رخ تو می طلبد به جستجوی تو خواهد که از جهان برود

7 به مصر کوی تو گشتم مقیم و گفت رقیب عجب بود ز مگس کز شکرستان برود

8 به مصلحت نفسی پیش عاشقان بنشین که گر کناره کنی خون درین میان برود

9 رقیب گفت که حیدر برو ز پیش رخش چگونه بلبل بیدل ز گلستان برود؟