به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2090

1 به پیش آر سغراق گلگون من ندانم که باده‌ست یا خون من

2 نجاتی است جان را ز غرقاب غم چو کشتی نوحی به جیحون من

3 مرا خوش بشوید ز آب و ز گل رساند به اصل و به عرجون من

4 در اجزای من خوش درآمیخته به خویشی چو موسی و هارون من

5 زهی آب حیوان زهی آتشی که جمعند هر دو به کانون من

6 چو نایم ببوسد چو دفم زند چه خوش چنگ درزد به قانون من

7 برو باقی از ساقی من بجوی کز او یافت شیرینی افسون من