تا دل من ریش و لعل و نمکین است از نیر تبریزی غزل 41

1 تا دل من ریش و لعل و نمکین است ریش به از مرهم است گر نمک این است

2 خرمن مشگست زلف او مزنش هان شانه که غارتگر صبا بکمین است

3 سر بزن ای ترک ساده هندوی خط را اجر غلامی که سرکشید همین است

4 زاهد اگر آیتی بحسن تو خواهد خط غبار رخت کتاب مبین است

5 واعظ از حد مسر فسانه که ما را سابقه عشق تا بروز پسین است

6 جذبه عشق آتشی است و تاب نیارد شیخ تنگ مایه را که خانه بنین است

7 رشته زلف نگار اگر بکف آری سست مگیرش دلا که حبل متین است

8 کشته تیغ ترا گواه چه حاجت نرگس مست تو خود گواه امین است

9 نیّر بیدل که رو بکوی تو آورد خواجه مرانش ز در که ملک یمین است