به مرگ من که پس از من به مرگ از غالب دهلوی غزل 191

1 به مرگ من که پس از من به مرگ من یاد آر به کوی خویشتن آن نعش بی کفن یاد آر

2 من آن نیم که ز مرگم جهان به هم نخورد فغان زاهد و فریاد برهمن یاد آر

3 به بام و در ز هجوم جوان و پیر بگوی به کوی و برزن از اندوه مرد و زن یاد آر

4 به ساز ناله گروهی ز اهل دل دریاب به بند مرثیه جمعی ز اهل فن یاد آر

5 ملال خلق و نشاط رقیب در همه حال غریو خویش به تحسین تیغ زن یاد آر

6 به خود شمار وفاهای من ز مردم پرس به من حساب جفاهای خویشتن یاد آر

7 چه دید جان من از چشم پرخمار بگوی چه رفت بر سرم از زلف پرشکن یاد آر

8 خروش و زاری من در سیاهی شب زلف دم فتادن دل در چه ذقن یاد آر

9 بسنج تا ز تو بر من در آن محل چه گذشت نخوانده آمدن من در انجمن یاد آر

10 ز من پس از دو سه تسلیم یک نگه وانگه ز خود پس از دو سه دشنام یک سخن یاد آر

11 هزار خسته و رنجور در جهان داری یکی ز غالب رنجور خسته تن یاد آر