بمن هر کس که روزی یار شد دامن کشید از من
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 بمن هر کس که روزی یار شد دامن کشید از من که جز درد و بلای عاشقی چیزی ندید از من
2 بود بر هر سر ره دردمندی واقف حالم که در عشق و جنون بر هر دلی دردی رسید از من
3 نگردد رام اگر چون سگ دهم جان در وفاداری سیه چشمی که همچون آهوی وحشی رمید از من
4 برغم من کشد بر دیگران شمشیر و می ترسم که در روز جزا خواهند خون صد شهید از من
5 بخون دل نهالی در کنار خویش پروردم چو وقت آمد که از وی گل بچینم سرکشید از من
6 بخواری مردم و یکره نگفت آن غنچه ی خندان که برد این بینوا صد حسرت و برگی نچید از من
7 ز بس خواری که امشب در رهش با خویشتن کردم به من هرکس که روزی داشت یاری دل برید از من
8 ملولم چون فغانی دور از او از طعن بدگویان اجل کوتا کند کوتاه این گفت و شنید از من
ادامه توضیحات شاعر