تا مرا عشق تو، ای خسرو از شاطرعباس صبوحی غزل 14

1 تا مرا عشق تو، ای خسرو خوبان به سر است پند هفتاد و دو ملت به برم بی‌اثر است

2 نه من اندر طلبت بر در دیر و حرمم هر که جویای جمال تو بود، دربدر است

3 می‌نماید که تو از خیل پریزادانی کی به این دلبری و حسن و لطافت بشر است؟

4 واعظ از عشق رخت منع من زار کند گر چه پندش پدرانه است ولی بی‌اثر است

5 دل مبندید به اوضاع جهان هیچ که من آزمودم، همه اوضاع جهان بی‌ثمر است

6 عاشق کوی تو از تیغ نگرداند روی تیغ ابروی تو را جان صبوحی سپر است