1 به ملازمان مهدی که رساند این دعا را که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را

2 ز فریب دیو مردم، به جناب او پناهم مگر آن شهاب ثاقب نظری کند سها را

3 چو قیامتی دهد رو که به دوستان نمائی برکات مصطفی را، حرکات مرتضی را

4 تو بدان شمائل و خو که ز جد خویش داری به جهان در افکنی شور، چو کنی حدیث ما را

5 دل دشمنان بسوزی چو عذار برفروزی تن دوستان سراسر، همه جان شود خدا را

6 چه شود اگر نسیمی ز در تو بوی آرد به پیام آشنائی بنوازد آشنا را