تا بر آن عارض زیبا نظر از اوحدی مراغه‌ای غزل 578

1 تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته‌ایم خانهٔ عقل به یک بار برانداخته‌ایم

2 بر دل ما دگر آن یار کمان ابرو تیر گو: مینداز، که ما خود سپر انداخته‌ایم

3 هیچ شک نیست که: روزی اثری خواهد کرد تیر آهی که به وقت سحر انداخته‌ایم

4 ای که قصد سر ما داری، اگر لایق تست بپذیرش، که به پای تو در انداخته‌ایم

5 به جفا از در خود دور مگردان ما را تا بجوییم دلی را که در انداخته‌ایم

6 قدر خاک درت اینها چه شناسند؟ که آن توتیاییست که ما در بصر انداخته‌ایم

7 اوحدی راز خود از خلق نمی‌پوشاند گو: ببینید که: ما پرده در انداخته‌ایم