به هر طرف که تو جولان دهی سمند از قدسی مشهدی غزل 38

1 به هر طرف که تو جولان دهی سمند آنجا هزار فتنه ز هر سو شود بلند آنجا

2 شب فراق تو مهمان آن غم‌آبادم که صبح هم نکند میل نوشخند آنجا

3 مرا چو سینه کنی چاک آنقدر بگذار که ناخنی شودم گاه‌گاه بند آنجا

4 مرا ز صیدگه خود مران که عمری شد چو حلقه دوخته‌ام دیده بر کمند آنجا

5 مرا بسوز به محفل برای دفع گزند که داغ می‌شوم از گرمی سپند آنجا

6 گرفته خانه به کوی سهی‌قدان قدسی مگر شود نظر کوتهش بلند آنجا