به هر شام و سحر گریم بکوئی از باباطاهر دوبیتی 269

1 شب تاریک و سنگستان و مو مست قدح از دست مو افتاد و نشکست

2 نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

1 غم عالم همه کردی ببارم مگر مو لوک مست سر قطارم

2 مهارم کردی و دادی به ناکس فزودی هر زمان باری ببارم

1 مو را درد دلم خو کرده واته ندونی درد دل ای بیوفا ته

2 بوره مو سوته دل واته سپارم ته ذونی با دل و دل ذونه با ته

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی