به هر شام و سحر گریم بکوئی از باباطاهر دوبیتی 269

1 شب تاریک و سنگستان و مو مست قدح از دست مو افتاد و نشکست

2 نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

1 خوش آن ساعت که یار از در در آیو شو هجران و روز غم سر آیو

2 ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق همی واجم که جایش دلبر آیو

1 فلک بر هم زدی آخر اساسم زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم

2 اگر داری برات از قصد جانم بکن آخر ازین دنیا اساسم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی