پیش جانان گر بمیرم تا سزاواری مراست از سلطان باهو غزل 12

1 دل را ز درد دوری صد وجه بیقراری آرام گر نیابم، فریاد گریه زاری

2 گویم کرا، حقیقت، واقف نه راز حالم حیران بسی بماندم، فریاد گریه زاری

1 بارها گفتم ترا دل بارها گرد این هرگز مگرد این کارها

2 تو نه ء واقف ز درد دلبران عشق آسان نیست، مشکل کارها

1 عمریست در طریق تو جان را که دم زدیم هیچت صفا ندیدیم حیران بتر شدیم

2 تا کی شود ز لعل تو کامی بر آوریم کز بهر کام خویش پریشان خود شدیم