پیش جانان گر بمیرم تا سزاواری مراست از سلطان باهو غزل 12

1 خود پرستی را ندانی ای پسر هان ز کس صوفی تو نشنیدی مگر

2 سر آن را بر تو واضح میکنم زود باش از من شنو نیکو نگر

1 مبتلا در عشق گشتم، صبر ما یاران کجاست سخت بیماریست در جان مرهم جانان کجاست

2 من ز سوز هجر او خون گریه کردم روز و شب طاقت دوری ندارم، شاه غمخواران کجاست

1 صوفی بصدق دل نشوی تاصفا کجاست این راه باصفاست ولی جز جفا کجاست

2 مقصود از جفاست خلاصی ز ما و من جز ما و من خلاص شُدن راه صفا کجاست