سلطان باهو

پیش جانان گر بمیرم تا سزاواری از سلطان باهو غزل 12

غزل 12 ام از 54 غزلیات

خانه / سلطان باهو / غزلیات سلطان باهو / غزل شماره 12

1 پیش جانان گر بمیرم تا سزاواری مراست زانکه شیوه دوستی جز دوستان مردن خطاست

2 یار را باید که خون ریزد به پیش دوستان تابزیر چشم بیند یار کین یار مراست

3 غیر هرگز نیست باهُو در جهان جمله که اوست این حقیقت راس را جز دوستان فهم کراست

سلطان باهو

شعر شعر کهن غزل سلطان باهو

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلطان باهو

1 یقین دانم درین عالم که لا معبود الا ھُو ولا موجود فی الکونین لا مقصود الا ھُو

2 چو تیغ لا بدست آری بیا تنها چه غم داری مجو از غیر حق یاری که لا فتاح الا ھُو

1 عمریست در طریق تو جان را که دم زدیم هیچت صفا ندیدیم حیران بتر شدیم

2 تا کی شود ز لعل تو کامی بر آوریم کز بهر کام خویش پریشان خود شدیم

1 آشکار ست، عشق، پنهان نیست همچو ما در جهان رسوا نیست

2 آه ازین سوز بی قراریها درد دارم و لیک درمان نیست

شاعر شعر پیش جانان گر بمیرم تا سزاواری مراست سلطان باهو می باشد.

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر پیش جانان گر بمیرم تا سزاواری مراست غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

54 / 12

شعرقبلی

بنر