تا نخل امیدم از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 9

1 تا نخل امیدم را تو بری شیرین تر از این نبود ثمری

2 اندر نظر ارباب کمال حاشا که چه عشق بود هنری

3 در منطقه اش فلک الافلاک نبود جز حلقۀ مختصری

4 عشق است نشانۀ انسانی عشق اشت ممیز دیو و پری

5 تا در طلب آب و علفی حیوانی و در شکل بشری

6 از خط طریقت دوراستی وز علم و حقیقت بی خبری

7 ای ماه جهان افروز بکن بر بام سیه رویان گذری

8 من مشتری تو و مفتقرم خو کرده چه زهره بنغمه گری