تا برده سیه کاری زلف تو زراهم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 تا برده سیه کاری زلف تو زراهم پیداست که چون میگذرد روز سیاهم
2 دردا که بمردم به شب هجر و کنون هست از درد فراق تو بتر شرم گناهم
3 نه جرأت دیدار و نه یارای نگاهی گیرم که دهد کس به سر کوی تو راهم
4 از ابر چه فیضی رسد از برق چه آفت بر من که در این باغ نروئیده گیاهم؟
5 صد ناوک دلدوز به ترکش ز چه دارد ترکی که به خاک افگند از نیم نگاهم؟
6 خوانند (سحابم) ولی ار فیض من این است ای وای بر آن تشنه که آید به پناهم