تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1029

1 قصهٔ شاه و امیران و حسد بر غلام خاص و سلطان خرد

2 دور ماند از جر جرار کلام باز باید گشت و کرد آن را تمام

1 زید را اکنون نیابی کو گریخت جست از صف نعال و نعل ریخت

2 تو که باشی زید هم خود را نیافت همچو اختر که برو خورشید تافت

1 آن غلامک را چو دید اهل ذکا آن دگر را کرد اشارت که بیا

2 کاف رحمت گفتمش تصغیر نیست جد گود فرزندکم تحقیر نیست

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو