تا چند به هر عیب و هنر طعنه‌زنی‌ها از بیدل دهلوی غزل 320

1 تا چند به هر عیب و هنر طعنه‌زنی‌ها سلاخ نه‌ای‌، شرمی ازین پوست‌کنی‌ها

2 چون سبحه در این معبد عبرت چه جنون است ذکر حق و برهم زدن و سرشکنی‌ها

3 چندان که دمد نخل‌، سر ریشه به خاک است ذلت نبرد جاه ز تخمیر دنی‌ها

4 ما را به تماشای جهان دگر افکند پرواز بلندی به قفس پرفکنی‌ها

5 الفت قفس زندگی پا به هواییم باید چو نفس ساخت به غربت وطنی‌ها

6 صیت نگهت یاد خم زلف ند‌ارد ترکان خطایی چه کمند از ختنی‌ها

7 جان کند عقیق از هوس لعل تو لیکن دور است بدخشان ز تلاش یمنی‌ها

8 بی‌پردگی جوهر راز است تبسم ای غنچه مدر پیرهن گل‌بدنی‌ها

9 از شمع مگویید و ز پروانه مپرسید داغ است دل از غیرت این سوختنی‌ها

10 جز خرده چه گیرد به لب بستهٔ بیدل نامحرم خاصیت شیرین‌سخنی‌ها