تا چند از پی دل شیدا رود کسی از قدسی مشهدی غزل 445

1 تا چند از پی دل شیدا رود کسی دنبال او نکوست که تنها رود کسی

2 مرهم‌طلب مباش چو داغی نسوختی دست تهی چگونه به سودا رود کسی؟

3 کس بی‌طلب نرفته، اگر دیر، اگر حرم خواری کشد، نخوانده به هرجا رود کسی

4 گیرایی کمند تو، می‌آردش به زیر بر بام چرخ اگر چو مسیحا رود کسی

5 بگشا ز رخ نقاب، که زاهد نگویم از ره چرا به زلف چلیپا رود کسی

6 ای چشم ناشکیب، دمی پاس گریه دار تا کی ز بحر، روی به صحرا رود کسی؟

7 شاید، به راه کعبه ز شوق قدم‌زدن چون خار اگر در آبله پا رود کسی