1 تا چند ناز غازه و رنج حنا کشی نقاش قدرتی اگر از رنگ پاکشی

2 عرض‌کمال آینه موقوف سادگی‌ست زان جوهرت چه سود که خط بر صفا کشی

3 حیرت غنیمت است مبادا چو گرد‌باد چشمی به‌ گردش آری و جام هوا کشی

4 بار دلت به ناله رسانی سبک شود کز پای ‌کوه رشته به زور صدا کشی

5 بیرون‌ نُه فلک فکنی طرح‌ کشت و کار تا دانه‌ای سلامت ازین آسیا کشی

6 با این شکست و عجز رسا موی چینی‌ایم آسان مدان ‌که دامنش از دست ما کشی

7 بار وفا دمی ‌که شود طاقت آزما غیر از عرق دگر چه به دوش حیا کشی

8 مخمل رضا به مشق سجودت نمی‌دهد خط بر زمین مگر ز نی بوریا کشی

9 دوش غنا ستمکش ناز هوس مباد بار جهان خوشست‌ که بر پشت پا کشی

10 گر آگهی ز خفّت اوضاع احتیاج دست آنقدر میاز که ننگ دعا کشی

11 غافل مشو ز مزد تلاش فروتنی شاید که سایه‌ای کنی ایجاد واکشی

12 بیدل ‌گذشت عمر و نه‌ا‌ی فارغ از امل بگسیخت رشته و تو همان درکشاکشی