صد بار اگر به تیغ کین از سحاب اصفهانی رباعی 29

1 دو عقیقت دو چشمه ی نوش است هم گهر پاش و گهر پوش است

2 تا به خون ریختن نویدم داد در تنم خون ز شوق در جوش است

1 تا سازم آشنایت نا آشنا نگارا بیگانه کردم از خویش یاران آشنا را

2 با آنکه جز صبا نیست پیکی ز من به کویش خواهم که ره نباشد در کوی او صبا را

1 مدعی بی تو در بلای من است دور گردون به مدعای من است

2 چون در افتد بکار من گرهی تا لب او گره گشای من است