1 گر چه دورم، نه صبورم ز تو، ای بدر منیر دور بادا! که کند صبر ز یاد تو ضمیر

2 دلم آخر ز تو چون صبر تواند؟ کاول گلم از خاک سر کوی تو کردند خمیر

3 چشم ازان غمزه و رخسار بنتوانم دوخت اگرم غمزه و چشم تو بدوزند به تیر

4 سر فدا کردم و جان می‌دهم و دل برتست جگرم نیز مکن خون، که نکردم تقصیر

5 نکنم قصهٔ زلفت،که حدیثیست دراز نبرم نام فراقت، که گناهیست کبیر

6 بارها پیش تو این نامه فرستادم، لیک دیرها شد که جواب تو نیاور بشیر

7 چون رسد نامهٔ وصل تو به من؟ چونکه ز کبر نام من خود ننویسی و نگویی به دبیر

8 گوش بر نالهٔ من دار و ببین حال دلم تا ننالم به خدایی ،که سمیعست و بصیر

9 ناگزیرست که با خولی تو درسازد دل که ندارد نظر از دیدن روی تو گزیر

10 فاش کرد اوحدی این واقعه بر پیر و جوان که: تو معشوق جوانی و منت عاشق پیر