1 آن کسانی که راه دین رفتند چهره از تنگ خلق بنهفتند

2 واسطهٔ عقد سنّیان بودند نه حروری نه مرجیان بودند

3 پخته از حسرت طلب گلشان سوخته ز آتش وفا دلشان

4 هرچه اندر جهان پریشان بود لاجرم زیر حکم ایشان بود

5 چون به سنّت بُدند یازنده عالمی بود زان گُره زنده

6 کرده از بهر جذب فایده‌شان شهپرِ جبرئیل مایده‌شان

7 همه بردند کام دولت راند همه رفتند و نام ازیشان ماند