آن سیه چهره که خلقی نگرانند از اوحدی مراغه‌ای غزل 29

1 آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را خوبرویان جهان بنده به جانند او را

2 دلبرانی که به خوبی بنشانند امروز جای آنست که بر دیده نشانند او را

3 دامنش پاک ز عارست و دلش پاک ز عیب پاکبازان جهان بنده از آنند او را

4 گر در افتد به کفم دامن وصلش روزی از کف من به جهانی نجهانند او را

5 نیست بی‌مصلحتی از بر او دوری من برمیدم ز برش، تا نرمانند او را

6 قیمت قامت او را من بیدل دانم ورنه این یک دوسه افسرده چه دانند او را؟

7 ای که گشت اوحدی از بهر تو بدنام جهان بندهٔ تست، نام که خوانند او را