1 آنان که برخسار تو چون من نگرانند دانند که زیبائی و ای کاش ندانند

2 ما کام دل خود زاسیری بستانیم از ما اگر این کنج قفس را نستانند

3 برخیز که خود را برسانیم بمنزل تا مردم این قافله در خواب گرانند

4 ساقی قدحی قسمت ما تشنه لبان کن زان می که حریفان همه بر خاک فشانند

5 غیرت جگرم سوخت شنیدم چو ز اغیار این راز، که نامحرم آن پردگیانند

6 زنهار طبیب از سفر عشق میاسا کاواره درین مرحله بس راهروانند