آن‌ که از سنبل نقاب از امیر معزی نیشابوری غزل 57

1 آن خداوندی که او بر پادشاهان پادشاست مستحق عُدّت و مجد و جلال و کبریاست

2 گر به دل خدمت‌ کنی او را سزای خدمت است ور به‌جان اورا ثناگویی سزاوار ثناست

1 تاج دنیا و دین خداوند است در همه کارها خردمندست

2 در خراسان و در عراق امروز کیست کاو را به زهد مانندست

1 به گل یاسمن دوش پیغام داد که از ابر خشنودم از باد شاد

2 که در باغها روی و موی مرا بیاراست ابرو، بپیراست باد