آن‌ که از سنبل نقاب از امیر معزی نیشابوری غزل 57

1 آن‌ که از سنبل نقاب ارغوان آرد همی عیش او بر چهرهٔ من زعفران کارد همی

2 هر کجا خواهم‌ که دریابم سبک دیدار او باز یابم زو که با من سرگران دارد همی

3 ابر دیدستی‌ که باران بارد اندر نوبهار دیدهٔ من خون دل را همچنان بارد همی

4 تا گل وصلش فرو پژمرده در باغ دلم خار هجرانش مرا در دیدگان خارد همی

5 روزگار و کار من در وصل او آمد بسر روزگار هجر او کارم به‌ جان آرد همی