آن رهروان که رو به از بابافغانی شیرازی غزل 212

1 آن رهروان که رو به در دل نهاده اند بی رنج راه رخت به منزل نهاده اند

2 تا می توان شکست دل دوستان مخواه کاین خانه را به کعبه مقابل نهاده اند

3 بسم الله ای مسیح که چندین تن عزیز در شاهراه میکده بسمل نهاده اند

4 درمانده ی صلاح و فسادیم الحذر زین رسم ها که مردم عاقل نهاده اند

5 کمتر طریق دردکشی ترک سر بود این رسم را به شیوه ی مشکل نهاده اند

6 از گوشه های میکده جویم صفای وقت کانجا هزار آینه در گل نهاده اند

7 غمگین مشو فغانی اگر باده ات نماند صد جای بیش بهر تو محفل نهاده اند