1 دلا بر چشم تر نه آستین را چه می پوئی عبث روی زمین را

2 ز محراب دو ابروی تو پیداست که با خود کرده روی کفر و دین را

1 محتسب بر حذر از مستی سرشار منست سنگ بگریزد از آن شیشه که دربار منست

2 آسمان مشتری جنس هنرها گردید که دکان سوختنم گرمی بازار منست

1 جلوه پیچ و خم از موی کمر خواهد رفت تاب این رشته باریک بدر خواهد رفت

2 دل زسودای سر زلف تو خواهد واسوخت از سر مجمرم این دود بدر خواهد رفت