1 این نخل که از چشمه جان رسته که کشتست؟ وین خط که دهد یاد ز معجز که نوشتست؟

2 ما فتنه ز مشاطه حسنیم نه از عشق زنار مغان رشته خط و زلف که رشتست؟

3 جز از اثر دهشت ما وحشت ما نیست با پرده بگو پرده ز رخسار که هشتست

4 زین لخت دل و پاره جان چاشنیی گیر بر گریه تلخ و نمک خنده برشتست

5 ذوق غمم از طینت خاکی نرود هیچ هرچند به شادی گل آدم نسرشتست

6 گو روی تو نظاره کن و خوی تو بنگر گوید کس اگر آدمیی را که فرشتست

7 سرتاسر صحرای رخت لاله و نسرین صد رنگ دگر گل، که ندانند که کشتست؟

8 گل جامه ز بر، بس سبک از نازکی انداخت عریانی گلزار ز کوتاهی رشتست

9 در حیرتم از ترک و فنای تو «نظیری » کس غیر اجل فرش امل درننوشتست