می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان از مولانا غزل 1939

1 می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان سوی عنقا می کشاند استخوان عاشقان

2 ای دریغا چشم بودی تا بدیدی در هوا تا روان دیدی روان گشته روان عاشقان

3 اشتران سربریده پای بالا می نهند اشتر باسر مجو در کاروان عاشقان

4 آن جنازه برپریدی گر نگفتی غیرتش بی نشان رو بی‌نشان رو بی‌نشان عاشقان

5 چون به گورستان درآید استخوان عاشقی صد نواله پیچد از وی میرخوان عاشقان

6 ذره ذره دف زدی و کف زدی در عرس او گر روا بودی شدن پیدا نهان عاشقان

7 چون تن عاشق درآید همچو گنجی در زمین صد دریچه برگشاید آسمان عاشقان

8 در کفن پیچید بینید ای عزیزان کوه قاف چشم بند است این عجب یا امتحان عاشقان

9 خرمن گل بود و شد از مرگ شاخ زعفران صد گلستان بیش ارزد زعفران عاشقان

10 ای رسول غیرت مردان دهانم را مگیر تا دو سه نکته بگویم از زبان عاشقان